Voila, qui je suis...hier ben ik

“Voila, voila voila qui je suis” (Hier ben ik, voila, dit is wat ik ben).

Een schitterend frans liedje komt er uit mijn box. Ik versta niet elk woord, maar samen met de muziek en de stem van de zangeres komt dit liedje elke keer binnen. Het raakt mijn hart, ik voel een emotie, ik voel het in mijn lichaam…het trilt, het stroomt, het beweegt er wordt iets geraakt en het wil naar boven komen.

Onrustig maakt het me. Mijn hoofd wil gaan verklaren wat er aan de hand is, de woorden vertalen en analyseren waarom het raakt. Welk verhaal zou erbij kunnen horen wat deze emotie oproept. Of nog liever, dingen doen, een ander liedje opzetten, het gevoel negeren en afleiding zoeken. Dan is het er niet en klaar weer.

Afgelopen week nam ik afscheid van een dierbare collega. Een collega die oog voor mij had, die mij zag, die echt mij zag. En ik zag hem, we begrepen elkaar, we wisten waar we vandaan kwamen.

Woorden had ik niet bij zijn afscheid, ik keek hem aan, gaf hem een kusje op zijn wang en zei hem gedag. Met het beetje kracht wat hij nog had, pakte hij mijn hand, gaf me een knuffel en fluisterde zachtjes:” Niet huilen.” En ik huilde…

Afscheid nemen is emotioneel. En voorgoed afscheid nemen is heftig, dat doet pijn en is verdrietig. Het raakt een litteken op mijn hart, het raakt een blauwe plek en ook die pijn komt naar boven. Het verdriet en de pijn in ogen van anderen triggert ook weer mijn verdriet en pijn.

Ik voel het, ik pak het, ik neem het, ik adem er naartoe, ik geef het ruimte…ik pak de hele golf, ik blijf er naartoe ademen en voel hoe de emotie minder wordt. Ik blijf er nog even bij en voel me rustig worden.

Het gaat een plekje krijgen en zal af en toe geraakt worden en dat is oké. Dag lieve collega…

En zo gaat dat met dat mooie Franse liedje wat uit mijn muziek box komt. Het is niet dit liedje. Het zal een frans liedje zijn, een frans woordje, de muziek zelf, iets raakt, iets raakt dat plekje op mijn hart. En daar hoort een emotie bij. Misschien wilde ik ooit wel flink zijn, niet huilen waar anderen bij waren. Of helemaal niet huilen want huilen is zwak, huilen is voor mietjes of emoties kan je uitschakelen. Je kan de emotie van de pijn van het verlies, verdringen of negeren, maar het komt als een boemerang terug. Een emotie duurt 90 seconden, daarna is het jouw keuze wat je ermee doet.

Wat ik ooit weggestopt heb, genegeerd heb, om wat voor reden dan ook, zit er nog. Het zit onder heleboel laagjes, onder een heleboel ervaringen en onder heleboel overtuigingen.

Zulke pijnen komen af en toe aan de oppervlakte en je herkent ze als eerst door een emotie. Door de emotie te zien, te voelen en het de ruimte te geven kan je zo'n laagje eraf halen, en zo wordt de pijn elke keer minder.

Zie het...

Voel jij die onrust in je lichaam. Bij een mooi liedje, of in een moment zonder afleiding, of als iemand iets zegt of doet wat raakt? Je reactie is om gelijk te reageren, iets te gaan doen, afleiding te zoeken, weg bij dat gevoel. Je wordt er ongemakkelijk van, je wilt het wegdrukken, het mag er niet zijn…terwijl er eigenlijk iets aan de hand is wat aandacht nodig heeft.

Het kan best wel een beetje spannend zijn om daar naartoe te gaan. Gaat er geen beerput open, heb ik mezelf dan nog wel in de hand? Hoe voel ik me dan daarna? Hoor je ook dat er eigenlijk een beetje controle op zit? En zie je ook dat dit allemaal in je hoofd afspeelt?

Ervaar je veel onrust, voel je je vaak gespannen, en kan je de rust niet meer vinden? Heb je steeds maar het gevoel dat je nog van alles moet doen zodra je even rustig gaat zitten?

En zelfs als je je hele to-do-lijstje hebt afgewerkt vraag je je nog af of je niet wat kan doen?

Hoe zou het voor je zijn als je die rust wel kan vinden? Zelfs als dat to-do-lijstje nog lang niet af is?

De eigenschap van to-do-lijstjes is namelijk dat ze nooit af zijn ;-)

Heb je er genoeg van om je zo onrustig te voelen en verlang je naar meer ontspanning?

Dan nodig ik je bij deze uit voor een coachsessie met mij, lekker buiten, in alle rust onderzoeken we samen waar het zit en of je hier stappen in kan zetten.

Wees welkom…

Wil je vast ervaren hoe het is om de natuur voor jou te laten werken? Geef je dan op voor mijn workshop “Nature sees You”, op zaterdag 5 maart van 10:00 tot 12:00. Ik heb nog een paar plekjes vrij dus wacht er niet te lang mee.